Skutki wylewu.
Wylew krwi do mózgu jest chorobą, w której szybkie rozpoznanie , a dodatkowo podjęcie leczenia w dużym stopniu zwiększa szanse chorego na jego owocną rehabilitację, a przez to powrót do optymalnej sprawności po chorobie. Rehabilitacja wymaga pracy całego zespołu lekarzy,
w którym zazwyczaj jest neurolog, fizjoterapeuta fizykoterapeuta, a w znaczącej liczbie sytuacji równieżrehabilitanci innej specjalizacji, min. mowy.
Podjęcie aktywności przez pacjenta oraz jego pozytywne nastawienie do procesu rehabilitacji zwiększa użyteczność pracy zespołu rehabilitacyjnego, który w ogromnej liczbie przypadków używa zarówno metody konwencjonalne, jak i medycynę alternatywną. Przykładem stosowanym w leczeniu pacjentów jest ziołolecznictwo, oparte na edukacji lekarzy medycyny chińskiej , a oprócz tego tybetańskiej. Wykorzystują oni zioła w leczeniu nadciśnienia tętniczego , a dodatkowo w stymulacji ośrodkowego układu nerwowego. Paraliż ciała chorego powinien być jak najszybciej niwelowany poprzez usprawnianie ruchowe. W początkowej fazie możliwa jest rehabilitacja bierna- czyli poruszanie kończynami pacjenta przez rehabilitanta. W kolejnej fazie przechodzi się do przejmowania aktywności przez chorego. W sytuacjach porażenia kończyn zasadniczym misjązespołu rehabilitacyjnego jest nauczenie pacjenta po wylewie krwi do mózgu zabiegów samoobsługowych- np mycia się w łazience lub ubierania, jedzenia.
W ogromnej liczbie przypadków wykorzystywane są w tym celu specjalne przyrządy, które ułatwiają pacjentom przemieszczenie się. Jeżeli jednak chory nie może chodzić, w rehabilitacji używa się ćwiczenia w wodzie, które odciążają układ ruchowy oraz zwiększają swobodę ruchów chorego. U chorych po wylewie w wielu sytuacjach obserwuje się wysoką zmienność nastrojów, w której wielokrotnie dochodzi do nieadekwatnego do sytuacji płaczu lub napadów śmiechu. Jeżeli już w trakcie obserwacji pacjent reaguje płaczem przy wymawianiu jego imienia bądź przy pstryknięciu palcami, należałoby podejrzewać powylewowe uszkodzenie mózgu. Tożsamonależałoby traktować niewyjaśnione napady śmiechu. W wyniku wylewu krwi do mózgu w dużej liczbie przypadków dochodzi do uszkodzenia ośrodków rozumienia mowy. W takich sytuacjach terapeuci wykorzystują muzykę, jako czynnik stymulujący chorego. Muzyka pomaga w poprawie nastroju, usprawnianiu poruszania poprzez obniżanie napięcia mięśniowego , a dodatkowo poprawianiu pamięci. W miarę poprawy stanu pacjenta muzyka była wykorzystywana do poprawy sprawności ruchowej przez taniec. Niektóry chorzy, którzy w wyniku wylewu zostali całkowicie sparaliżowani, uzależnią się od swojegonajbliższego otoczenia. Pomoc choremu w takiej sytuacji jest bardzo cenna i wielokrotnie podkreślana przez profesjonalistów. W ogromnej liczbie przypadków jednak, chory ze strachu przez pogorszeniem swojego stanu zdrowia nie podejmuje żadnej aktywności, pozwalając ponadto na wykonywanie wszelkich działań przez rodzinę. Należy w takim przypadku uzbroić się w cierpliwość oraz dodatkowo sukcesywnie angażować siły chorego do wykonywania choćby zwykłych czynności. Rehabilitacja oraz dodatkowo postępowanie z chorym zależy też od tego, jaki obszar mózgu został objęty wylewem. Jeżeli uszkodzona została lewa półkula, następuje zaburzenie mowy orazpowiększenie roztargnienia chorego. Przez to, że ta grupa chorych ma kłopoty w komunikacją, ich stan jest wielokrotne oceniany na znaczenie gorszy niż jest z rzeczywistości. Uszkodzenie prawej półkuli nie sprawia zaburzeń mowy. Jest jednakże przyczyną trudności z koordynacją ruchową oraz dodatkowo postrzeganiem przestrzennym. W wyniku lepszego stanu umysłu , a oprócz tego komutacji, w wielu przypadkach sami chorzy jak i otoczenie przeceniają warianty chorego, co powoduje bardzo dużerozczarowania w sytuacji porażki braku opcjeutworzenia jakiegoś zadania. Dlatego także tak istotnym składnikiem sukcesu rehabilitacyjnego jest koordynowanie działań specjalistów pracujących z pacjentem, , a dodatkowo współpracę środowiska domowego z lekarzami.
Warto sprawdzić: neurologiczny rehabilitant przy udarze w mózgu Gdańsk i Sopot.
